Ο ΠΑΟΚ της προσφυγιάς και της ορθοδοξίας

Διαβάζοντας χθες το ρεπορτάζ του Γιώργου Πετρίδη… σταμάτησε σε ορισμένε αναφορές του οι οποίες είχαν σχέση με τον τρόπο και με το σκεπτικό με το οποίο κινούνται στο μπασκετικό ΠΑΟΚ, στην προσπάθεια τους να δώσουν μια συναισθηματική και καθαρά παοκτσήδικη διάσταση, στις εκδηλώσεις που έχουν προγραμματίσει για τα 90χρονα της ιστορίας του Δικέφαλου.

Προσωπικά, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι εκεί στην ασπρόμαυρη ΚΑΕ υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία του συλλόγου, την οποία υπηρετούν με σεμνότητα και χωρίς ιδιοτέλειες και ως εκ τούτου δεν θα διέπρατταν τα τερατώδη λάθη των οργανωτών της εκδήλωσης - φιάσκο για τα 90χρονα που έφεραν σε κατάσταση έξαλλη (και δικαιολογημένα) τον Ιβάν. Τη γνωρίζουν αλλά και την τιμούν αυτή την ιστορία. Στη δική τους περίπτωση το «πάνω από όλα ο ΠΑΟΚ» ισχύει, εφαρμόζεται και αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση και με νομοτελειακό και αδιαμφισβήτητο τρόπο.

Διαβάζοντας λοιπόν το ρεπορτάζ του Γιώργου Πετρίδη ξεχώρισα ένα τίτλο που για πολλούς λόγους μου προκάλεσε μια μικρή συναισθηματική αναστάτωση, αναβιώνοντας μνήμες από το παρελθόν με εμπειρίες από βιωματικές γνώσεις ιστορικής σημασίας. «Δεν ξέχασαν τους αδερφούς Δεδέογλου» έτσι ξεκινάει η μικρή αναφορά και συνεχίζει: «Η ανακοίνωση που έγινε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου της περασμένης Δευτέρας υπενθύμισε σε όλους ένα όνομα που έτσι και αλλιώς δεν ξεχνούν στον ΠΑΟΚ: Δεδέογλου. Η μαρμάρινη πλάκα που θα στηθεί σε ειδική εκδήλωση στο «παλατάκι» απλώς θα θυμίζει ότι χωρίς τον Γιάννη και τον Θανάση Δεδέογλου απλά δεν θα υπήρχε το «σπίτι» όλων –με εξαίρεση του ποδοσφαιρικού- των τμημάτων του συλλόγου.

Η αυτή η επιγραφή θα αναγνωρίζει έστω και μετά θάνατον για τους δύο ευεργέτες του ΠΑΟΚ, το πόσο μεγάλη ήταν η προσφορά τους. Πέραν όμως από τη μαρμάρινη πλάκα που βρίσκεται ήδη στο γήπεδο, με άλλον τρόπο θα πρέπει στο μέλλον να τιμηθούν οι Γιάννης και Θανάσης Δεδέογλου. Με την επαναφορά και την καθιέρωση του τουρνουά που είχε διεξαχθεί στα πρώτα χρόνια του PAOK Sports Arena με την επωνυμία «Τουρνουά Ι.Δεδέογλου».

Τώρα γιατί προσωπικά συγκινήθηκα το θεωρώ ανθρώπινο και φυσιολογικό, τη στιγμή που τα δύο αδέρφια ήταν προσωπικοί μου φίλοι. Ιδιαίτερα το Θανάση τον θεωρούσα «αδερφό». Ένιωσα βέβαια μια ηθική ικανοποίηση για αυτή την αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς τους. Όπως επίσης κι ένα είδος νοσταλγίας για εκείνες τις στιγμές που πήραν την μεγάλη απόφαση και στις οποίες βρέθηκα κοντά τους.

Θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα ότι στην απόφαση των αδερφών σημαντικό ρόλο είχαν ο Θανάσης Κατσαρής, ο Νίκος Βεζυρτζής και ο Τάκης Πανελούδης. Απέναντι όμως σε αυτή τη συγκίνηση κάποια στιγμή θαρρείς και ήρθε απέναντι μου και με ένα ειρωνικό χαμόγελο η πλαστογραφημένη ιστορία του συλλόγου με ρώτησε: «Αλήθεια γνωρίζουν οι νεότεροι Παοκτσήδες ποιοι είναι εκείνοι οι παράγοντες (εκτός από τους αδερφούς Δεδέογλου) που χάρη στη δική τους υπερπροσπάθεια ο πρόσφυγας ΠΑΟΚ μετά την έξωση του από το Σιντριβάνι μεγαλουργώντας άφησε έκπληκτη όλη την Ελλάδα με το να εγκατασταθεί σχεδόν άμεσα στη θρυλική Τούμπα;».

Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν. Και αυτό το θαύμα της μετεγκατάστασης να το πιστώνουν – όπως το συνηθίζουν – σε άλλους «σπουδαίους», που τους κατασκευάζουν οι παραχαράκτες των σημαντικών γεγονότων που αφορούν τον πρόσφυγα ΠΑΟΚ. Απευθυνόμενος σε αυτούς τους πληροφορώ ότι αν δεν υπήρχαν ο «Πατριάρχης» των προέδρων Γιώργος Χαραλαμπίδης και ο ατσάλινος πρόεδρος Δημήτρης Δημάδης η Τούμπα δεν θα υπήρχε και ο ΠΑΟΚ θα παρέμενε κι αυτός μόνιμα πρόσφυγας. Βέβαια για αυτούς του δύο αδιαμφισβήτητα κορυφαίους παράγοντες του Δικέφαλου στη γιορτή - φιάσκο δεν έγινε η παραμικρή νύξη.

Οι διοργανωτές της «αλλού» και «άλλα» στόχευαν. Ο Ιβάν βέβαια αντέδρασε οργισμένα σε αυτή την πρόκληση και πέταξε με τις κλωτσιές τον επικεφαλής ξενόφερτο από την ΠΑΕ. Κάτι που θα έπρεπε ίσως να το συνεχίσει και για κάποιους άλλους, οι οποίοι εξακολουθούν να ξενερώνουν τον κόσμο του ΠΑΟΚ και να εκφυλίζουν το ασπρόμαυρο DNA. Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ, ο οποίος δεν χάνει καμία ευκαιρία για να του εκφράσει τις ευχαριστίες του για τη βοήθεια που του παρέχει, μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τον συναισθηματικό μεγαλομέτοχο, σε μια προσπάθεια του να περάσει και μέσα στην άγευστη και άνευρη ΠΑΕ την ίδια αύρα.

Θα ήταν ευχής έργο ο Ιβάν κάποια στιγμή να αποφασίσει και να συμπεριλάβει το παοκτσήδικο μπάσκετ στην επένδυση του, ολοκληρώνοντας μια μεγαλόπνοη προσπάθεια που θα είχε στόχο πλέον τον ενιαίο ΠΑΟΚ. Ως τότε όμως νομίζουμε ότι το χρέος αφορά τον παοκτσήδικο κόσμο για να στηρίξει τη φετινή προσπάθεια που καταβάλουν οι ορθόδοξοι Παοκτσήδες της καλαθόσφαιρας.

INFO

Είναι αλήθεια πως εκεί στην ΚΑΕ του ΠΑΟΚ έχεις την ευκαιρία να αναπνεύσεις διαφορετικό παοκτσήδικο αέρα από εκείνον της ΠΑΕ με τους ξενόφερτους «Μεσσίες», τις «αυλές» και τα παρασκήνια. Μετά τη γιορτή – φιάσκο οι μπασκετικοί, γνώστες της ιστορίας του Δικέφαλου, μας αποδεικνύουν ότι την σέβονται και την τιμούν.

ΑΦΗΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
Μοιράσου το άρθρο

ΑΠΟ Unknown