Δεν μπορεί να έχει παράπονο κανείς από την προσπάθεια και τη διαθεση των παικτών του ΠΑΟΚ στο χθεσινο παιχνίδι με τον Άγιαξ.
Και τακτικά πήγαν καλά (ειδικά στο πρώτο ημίωρο ήταν υποδειγματικό ο τρόπος με τον οποίο αμύνονταν και έβγαιναν στην κόντρα) και πάθος είχαν και από τρεξίματα κυμάνθηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Στο ποδόσφαιρο όμως μετρά τελικά αυτό που δείχνει ο ηλεκτρονικός πίνακας. Και της Τόυμπας έγραψε 1-2. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το πώς ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Όταν έχεις τον Άγιαξ απέναντί σου με αρκετούς νεαρούς παίκτες και μία κάκιστη επιλογή στην άμυνα (Βέστερμαν) και δεν τελειώνεις το ματς στο διάστημα που έχεις κυριαρχήσει πλήρως, τότε το πληρώνεις. Όσο κι αν ο Άγιαξ δεν θυμίζει την ομάδα του παρελθόντος (παλιότερου και πιο πρόσφατου), διαθέτει και το ειδικό βάρος και τις παραστάσεις για να μην χάνει τέτοιες ευκαιρίες σαν κι αυτή που του έδωσε ο ΠΑΟΚ.
Γιατι είναι ευκαιρία για τον Άγιαξ να είναι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης στο 87' και ενώ έχουν προηγηθεί τέτοιες ευκαιρίες από τον Δικέφαλο.
Μάλλον θα πρέπει να δεχθούμε και ως μήνυμα της τύχης το δοκάρι του Μυστακίδη. Αν ήταν με τον ΠΑΟΚ θα πήγαινε δοκάρι και μέσα.
Δεν πρέπει να μένει όμως κανείς στον ΠΑΟΚ εκεί. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι αυτός ο ΠΑΟΚ έχει βελτιωθεί, διαθέτει ποιότητα, αλλά είναι μία ομάδα που ακόμη δεν είναι ως killer , χρειάζεται για να τελειώνει αντιπάλους οπως ο Άγιαξ.
Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο ίσως για πολύ κόσμο που βλέπει την ομάδα του να αποτυγχάνει στην τέταρτη απόπειρα του να προχωρήσει μέχρι τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να στηρίξει την ομάδα που δημιουργούν Μίχελ και Ίβιτς. Το χειροκρότημα που ήρθε ζεστό από την πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΟΚ δείχνει ότι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και θα υπάρχει πίστωση χρόνου.
Από εκεί και πέρα, είναι δουλειά του Σαββίδη και τω συνεργατών του να βρουν τι ακόμη λείπει για να κάνει ο ΠΑΟΚ το όνειρο του Τσάμπιονς Λιγκ πραγματικότητα.
Το σίγουρο είναι ότι η σεζόν τώρα άρχισε. Δεν έχει τελειώσει τίποτα, ίσα-ισα με την εικόνα που βγάζει ο ΠΑΟΚ και στους ομίλους του Γιουροπα θα μπει αν δεν έχει τάσεις αυτοκτονίας και στο Πρωτάθλημα θα είναι ανταγωνιστικός.
Υ.Γ. Το χθεσινό ματς είχε τέτοια εξέλιξη που ο Κλους θα γινόταν είτε ήρωας, είτε μοιραίος. Συνέβη το δεύτερο αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να δοθεί πρόσφορο έδαφος στους μηδενιστές.
Και τακτικά πήγαν καλά (ειδικά στο πρώτο ημίωρο ήταν υποδειγματικό ο τρόπος με τον οποίο αμύνονταν και έβγαιναν στην κόντρα) και πάθος είχαν και από τρεξίματα κυμάνθηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Στο ποδόσφαιρο όμως μετρά τελικά αυτό που δείχνει ο ηλεκτρονικός πίνακας. Και της Τόυμπας έγραψε 1-2. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το πώς ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Όταν έχεις τον Άγιαξ απέναντί σου με αρκετούς νεαρούς παίκτες και μία κάκιστη επιλογή στην άμυνα (Βέστερμαν) και δεν τελειώνεις το ματς στο διάστημα που έχεις κυριαρχήσει πλήρως, τότε το πληρώνεις. Όσο κι αν ο Άγιαξ δεν θυμίζει την ομάδα του παρελθόντος (παλιότερου και πιο πρόσφατου), διαθέτει και το ειδικό βάρος και τις παραστάσεις για να μην χάνει τέτοιες ευκαιρίες σαν κι αυτή που του έδωσε ο ΠΑΟΚ.
Γιατι είναι ευκαιρία για τον Άγιαξ να είναι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης στο 87' και ενώ έχουν προηγηθεί τέτοιες ευκαιρίες από τον Δικέφαλο.
Μάλλον θα πρέπει να δεχθούμε και ως μήνυμα της τύχης το δοκάρι του Μυστακίδη. Αν ήταν με τον ΠΑΟΚ θα πήγαινε δοκάρι και μέσα.
Δεν πρέπει να μένει όμως κανείς στον ΠΑΟΚ εκεί. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι αυτός ο ΠΑΟΚ έχει βελτιωθεί, διαθέτει ποιότητα, αλλά είναι μία ομάδα που ακόμη δεν είναι ως killer , χρειάζεται για να τελειώνει αντιπάλους οπως ο Άγιαξ.
Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο ίσως για πολύ κόσμο που βλέπει την ομάδα του να αποτυγχάνει στην τέταρτη απόπειρα του να προχωρήσει μέχρι τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να στηρίξει την ομάδα που δημιουργούν Μίχελ και Ίβιτς. Το χειροκρότημα που ήρθε ζεστό από την πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΟΚ δείχνει ότι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και θα υπάρχει πίστωση χρόνου.
Από εκεί και πέρα, είναι δουλειά του Σαββίδη και τω συνεργατών του να βρουν τι ακόμη λείπει για να κάνει ο ΠΑΟΚ το όνειρο του Τσάμπιονς Λιγκ πραγματικότητα.
Το σίγουρο είναι ότι η σεζόν τώρα άρχισε. Δεν έχει τελειώσει τίποτα, ίσα-ισα με την εικόνα που βγάζει ο ΠΑΟΚ και στους ομίλους του Γιουροπα θα μπει αν δεν έχει τάσεις αυτοκτονίας και στο Πρωτάθλημα θα είναι ανταγωνιστικός.
Υ.Γ. Το χθεσινό ματς είχε τέτοια εξέλιξη που ο Κλους θα γινόταν είτε ήρωας, είτε μοιραίος. Συνέβη το δεύτερο αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να δοθεί πρόσφορο έδαφος στους μηδενιστές.
ΑΦΗΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
Μοιράσου το άρθρο