Ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ δεν έπεσε από τον ουρανό της Τούμπας. Στη γη της συνέβη. Κι οι ευθύνες του φυσικά, και βαραίνουν παίκτες και προπονητές. Δεν χωρά αμφιβολία περί τούτου. Ναι, δε λέμε. Ήταν άτυχος ο ΠΑΟΚ. Ήταν τυχερός ο Άγιαξ. Ευνοήθηκε από τον Άγγλο «ρεφ» η ολλανδική ομάδα. Αδικήθηκε η ελληνική.
Ναι, αλλά… Εάν κι εφ’ όσον οι παίκτες του ΠΑΟΚ, αυτοί τους οποίους επέλεξαν οι προπονητές του ζούσαν – όπως αναφέρθηκε – για τον αγώνα της περασμένη Τετάρτης, θα πέθαιναν (που λέει ο λόγος, έτσι;) γι’ αυτόν. Δεν πέθαναν – κτυπάμε ξύλο – κ ως εκ τούτου τελικά. Δεν έζησαν γι’ αυτόν τον αγώνα. Με δυο λόγια; Θα μπορούσαν, να παίξουν καλύτερα. Μπορούσαν. Δεν έπαιξαν. Έστω κι 11… Τι 11; Ήταν 12 και με τον 12ο παίκτη να τους αλλάζει τα φώτα… Να τους κάνει να χάσουν το φως τους, τους φιλοξενούμενους. Ιδιαίτερα με εκείνη την ηφαιστειώδη έκρηξη και την πλημμύρα λάβας από την κερκίδα μετά το 75ο λεπτό!
Θα πείτε: Μα απέναντι είχαν κι οι του ΠΑΟΚ… 12 και 13 παίκτες. Την ατυχία και τη διαιτησία. Δίκιο θα έχετε. Και πάλι όμως – επιμένουμε εμείς – εάν κι εφ’ όσον έπαιζαν καλύτερα στην Τούμπα απ’ ότι έπαιξαν στην «Άμστερνταμ Αρίνα»… Ακόμη και 12 vs 13 ο ΠΑΟΚ θα προκρινόταν.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλύτερα από τον Άγιαξ. Το παραδέχθηκαν και στον Άγιαξ. Ε, γι’ αυτό και χειροκροτήθηκε ο ΠΑΟΚ από τον κόσμο του. Ήταν μια αντίδραση λεβεντιάς από την κερκίδα. Προσπάθησε η ομάδα. Χειροκροτήθηκε. Δεν προκρίθηκε. Δεν δικαιώθηκε η προσπάθεια της. Δεν αποθεώθηκε. Τι δεν καταλαβαίνουν;
Έδειξαν αντρειοσύνη οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Μαγκιά δεν έδειξαν. Και κατά πως λέγαμε μετά τις δηλώσεις – πριν τον αγώνα – Βλάνταν Ίβιτς και Γιώργου Τζαβέλα η πρόκριση ήθελε μαγκιά. Και μην σπεύσετε, να μας μεμφθείτε και να μα προσάψετε αναφορά περί μαγκιάς του Άγιαξ. Μακριά από εμάς αυτά. Ο Άγιαξ ήταν τυχερός. Ο ΠΑΟΚ άτυχος. Εάν κι εφ’ όσον ήταν και μάγκας; Θα περνούσε…
Όπως και να το κάνουμε πάντως, άξιζαν το χειροκρότημα. Δίκαια το πήραν Τίποτε περισσότερο δεν δικαιούνται. Αυτοί έχασαν την ευκαιρία άλματος στο μέλλον.
Δεν αξίζουν τη συμπόνια κανενός οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Εδώ καλά καλά δεν συμπόνεσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Δεν αξιοποίησαν το 1-1 του πρώτου αγώνα. Έτσι καταπλακώθηκαν από βουνό λάθη (και δικά τους πέραν της διαιτησίας) στον δεύτερο. Λάθη τους; Οι χαμένες ευκαιρίες, η φάση του πέναλτι (;), η φάση του 1-2…
Αυτά όμως, συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Κι η ζωή συνεχίζεται. Έτσι ή αλλιώς αυτός ο ΠΑΟΚ έπεισε πως αξίζει τη συμπαράσταση. Για να γίνουν - επιτέλους – τα λόγια των παικτών του, έργα. Να κεράσουν και τον Ιβάν Σαββίδη ροδόσταμο, που τον ποτίζουν φαρμάκι!
Α, και που είστε; Όταν ευστοχεί ο Στέφανος Αθανασιάδης; Ωσαννά στον ΠΑΟΚ. Όταν αστοχεί; Ανάθεμα στον Στέφανο Αθανασιάδη. Ήμαρτον – κι εδώ – δηλαδή. Ήμαρτον …
ΥΓ 1 : Και μια …πινελιά μυστηρίου, σήμερα. Έτσι ως επίκαιρη… αφιέρωση : «Ακόμα κι αν απλώς ονειρεύεσαι ότι με δέρνεις, καλύτερα να ξυπνήσεις. Και να ζητήσεις συγγνώμη»! Από τις κορυφαίες ατάκες του Κάσιους Κλέι ή Μοχάμεν Άλι.
ΑΦΗΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
Μοιράσου το άρθρο